سیم‌کارت در سایر مینی‌سیم، میکروسیم و نانوسیم در گوشی‌ها و تبلت‌ها به کار رفته است اما اکنون نوبت کلاس ابعادی کوچک‌تری به اسم eSIM است. در ادامه با ای‌سیم و اولین کاربرد آن در دنیای واقعی که به ساعت هوشمند Gear S2 classic 3G سامسونگ مربوط می‌شود، می‌پردازیم. ابتدا بازگشتی به سال‌های دور داشته باشیم، زمانی که اولین نسل سیم‌کارت‌ها معرفی شدند. سیم‌کارت چیست؟ SIM مخفف Subscriber Identification Module به معنی ماژول تأیید هویت مشترکین است. منظور از ماژول، تراشه‌ای (IC) است که شماره‌ی بین‌المللی مشترکین تلفن همراه را در خود به صورت امن نگهداری می‌کند. البته سیم‌کارت می‌تواند روی کامپیوتر و تبلت و ساعت هوشمند و ... هم نصب شود و برای کاربری دیتا (تبادل داده با شبکه‌ی عظیم اینترنت) استفاده شود اما در نهایت هر سیم‌کارت، حاوی یک شناسه‌ی کاربری خواهد بود.

گوشی‌های هوشمند در کنار تماس تلفنی و پیامک، قابلیتی مهم‌تری دارند: اینترنت سیم‌کارت یا در واقع وجود مودمی برای اتصال به شبکه‌های مخابراتی و ارتباط با دنیای وسیع اینترنت. در ادامه به مقایسه‌ی اینترنت نسل چهارم و نسل‌های قبلی و توضیحاتی پیرامون هر یک، می‌پردازیم. پیش‌تر در دانش‌نامه‌ی اینتوتک به مودم LTE یا مودم 4G پرداختیم و مزیت وجود آن در گوشی‌های جدید، برای کاربران حرفه‌ای کاملاً روشن است. در واقع کاربران حرفه‌ای بیش از آنکه به قابلیت تماس تلفنی و ارسال پیامک وابسته باشند، به اینترنت سیم‌کارت که البته اصطلاح صحیحی نیست، دوربین، حسگرهای خاص و گاهاً جالب مثل GPS و گلوناس، توجه می‌کنند. تولید اصطلاح Smart Phone که به معنی گوشی هوشمند است هم در گروی وجود قابلیت‌های متنوع است و نه قابلیت تماس تلفنی و پیامک. از ضروریات پیشرفت دنیای اینترنت و وسایل کوچک متصل به شبکه که اصطلاحاً اینترنت اشیاء گفته می‌شود، اینترنتی با سرعت بالا و تأخیر اندک است. تشخیص شبکه و تخمین سرعت اینترنت در گوشی‌ها و تبلت‌ها

عبارت IOPS به معنی تعداد اعمال ورودی و خروجی داده در ثانیه است و در انتقال تصادفی داده، چه خواندن باشد و چه نوشتن روی حافظه، به کار می‌رود. هر چه IOPS بالاتر باشد، درایو سریع‌تر است. IOPS به اندازه‌ی بسته‌های داده بستگی دارد، هر چه بسته‌ها کوچک‌تر باشند، IOPS بالاتر و در عین حال سرعت درایو پایین‌تر خواهد بود. در ادامه به بررسی دقیق‌تر IOPS و طول صف می‌پردازیم. در معرفی مشخصات عملکردی SSDها و دیگر انواع حافظه‌های ذخیره‌سازی، دو نوع خواندن و نوشتن مورد توجه است. خواندن و نوشتن داده به صورت ترتیبی و خواندن و نوشتن داده به صورت تصادفی. منظور از حالت ترتیبی این است که داده‌ها پشت سر هم در حافظه قرار می‌گیرند و در حالت تصادفی، خانه‌های حافظه در نقاط مختلف درایو، مورد استفاده قرار می‌گیرد. تصویر زیر این تفاوت اساسی را توصیف می‌کند:

تسلیشن به معنی تقسیم مثلث‌های مش در گرافیک سه‌بعدی به مثلث‌های بیشتر گفته می‌شود. در ادامه معمولاً با استفاده از نگاشت جابجایی، تکه‌هایی از سطح با توجه به رنگ و بافت برآمده می‌شود. با Tessellation و Displacement Mapping می‌توان سطوح صاف را به سطوح ناهموار و واقعی تبدیل کرد، بدون آنکه مش بسیار پیچیده و سنگین شود و سرعت اجرای بازی را کاهش دهد. در ادامه به مفهوم تسلیشن و نگاشت عمودی و Displacement Mapping یا نگاشت جابجایی می‌پردازیم.

گیگافلاپس به معنی قدرت خام پردازش اعشاری است و معمولاً قدرت خام پردازنده یا کارت گرافیک برای انجام محاسبات اعشاری 32 بیتی (به اختصار FP32) را توصیف می‌کند. FP64 در محاسبات دقیق‌تر کاربرد دارد. در ادامه به مفهوم گیگافلاپس، FP32 و FP64 و اکستنشن‌های برداری که در پردازنده‌های اینتل و AMD وجود دارد و با نام SSE و AVX و FMA شناخته می‌شود، می‌پردازیم. گیگافلاپس چیست؟ آشنایی با تفاوت FP32 و FP64 فلاپس مخفف Floating Point Operations Per Second و به معنی تعداد اعمال محاسبه‌ی اعشاری در ثانیه است و در حقیقت واحدی استاندارد برای بیان قدرت پردازشی است. گیگافلاپس (یک میلیارد عمل اعشاری در ثانیه) و ترافلاپس (یک بیلیون یا 10 به توان 12 عمل اعشاری در یک ثانیه) در بیان قدرت پردازشی پردازنده‌های امروزی، به کار می‌رود. محاسبه‌ی صحیح یا اینتیجر به این معنی است که اعداد بخش اعشاری ندارند و یا دقت زیادی لازم نیست. 16 بیت برای هر عدد (معادل 2 بایت) به کار می‌رود. اعداد اعشاری یا در واقع اعداد دارای بخش اعشاری (Floating Point)، می‌توانند دقت واحد (32 بیت یا 4 بایت برای هر عدد) و یا دقت مضاعف یا دو برابر یا double precision که معمولاً به آن دابل می‌گویند (برای هر عدد 64 بیت) داشته باشند. بنابراین محاسبه‌ی اعشاری می‌تواند به صورت 32 بیتی یا 64 بیتی باشد و البته حالت 16 بیتی هم در گوشی‌ها و پردازش اعشاری سبک‌تر، کاربرد دارد. در اینتوتک به سه حالت اشاره شده به اختصار FP32 و FP64 و FP16 می‌گوییم. گیگافلاپس بدون ذکر دقت محاسبه، به معنی FP32 است.

رزولوشن اولترااچ‌دی از نظر عرض و ارتفاع، دو برابر فول‌ اچ‌دی است. نمایشگر UHD یا UHD 4K دارای 3840 در 2160 پیکسل است و نسبت تصویر 16 به 9 است. فیلم‌های 4K رزولوشن 4096 در 2160 پیکسلی دارند و نسبت تصویر 19 به 10 است. در ادامه تفاوت این دو مقوله را دقیق‌تر بررسی می‌کنیم. رزولوشن 4K چیست؟ چه تفاوتی با اولترااچ‌دی دارد؟ UHD TV یا تلویزیون UHD خود به دو گونه‌ی 2160p یا اولترااچ‌دی 4K و 4320p یا اولترااچ‌دی 8K تقسیم می‌شود. UHD 8K از نظر طول و عرض دقیقاً دو برابر UHD 4K است. در حال حاضر معمولاً منظور از اولترااچ‌دی در تلویزیون‌ها، همان گونه‌ی اول است و به تلویزیون‌های UHD 8K اصطلاحاً 8K گفته می‌شود که البته درست و دقیق نیست. اولترااچ‌دی دقیقاً 4 برابر فول اچ‌دی است. طول و عرض دو برابر شده است و در حقیقت 3840 در 2160 پیکسل وجود دارد. به صورت خلاصه به چنین رزولوشنی 2160p یا UHD و البته Ultra HD می‌گوییم. نام دیگری که مرسوم شده، UHD 4K یا Ultra HD 4K است. UHD و Full HD هر دو نسبت تصویر 16 به 9 دارند و در واقع عرض تصویر تقریباً 1.78 برابر ارتفاع آن است. اولترااچ‌دی معمولاً در عرصه‌ی نمایشگر و تلویزیون و پروژکتور به کار می‌رود. در بخش سبز تصویر زیر، رزولوشن‌های 1080p و 2160p قرار گرفته است اما رزولوشن ویدیوها معمولاً 2K و 4K است یعنی بخش قرمز که اندکی بزرگ‌تر از ناحیه‌ی سبز است. به این ترتیب بالا و پایین ویدیوی 2K که در تلویزیون فول اچ‌دی پخش می‌شود، خالی می‌ماند: