ساعت هوشمند واقعاً چیست و چرا ساده‌تر شده و یا تکامل پیدا کرده است؟

ساعت هوشمند چیست و برای انجام چه اموری طراحی شده است؟

در این مقاله یک بار دیگر به علت معرفی ساعت هوشمند و نقشی که در زندگی کاربران دارد، معایب و مزایا می‌پردازیم.

چیستی ساعت هوشمند

برخی کاربران وسایل همراه از ساعت هوشمند متنفر هستند و برخی عاشق پدیده‌ی جدید دنیای گجت‌های الکترونیکی شده‌اند. ساعت هوشمند در حال حاضر جای گوشی را نمی‌گیرد و وظایف متنوع یک گوشی امروزی را عهده‌دار نیست و علت تنفر روشن است. علت جذابیت هم در یک کلام این است که نوتیفیکیشن‌ها رو روی مچ دست می‌بینیم. روشی که در اماکن شلوغ، حین حرکت سریع و حتی دویدن و ... مناسب‌تر از بیرون آوردن گوشی غول‌آسا و کار با  آن است. پاسخ کامل‌تر این است که برخی ساعت‌های هوشمند حتی مودم LTE یا مودم 3G دارند و می‌توان از اینترنت استفاده کرد، حسگرهایی مثل قدم‌شمار و GPS برای مکان‌یابی و ورزش، حسگر ضربان قلب برای بررسی وضعیت جسمانی و برخی حسگرهای دیگر هم در ساعت‌ها تعبیه شده است.

اما در نهایت چرا فروش ساعت‌های هوشمند در حدی که تصور می‌شد، عالی نبوده؟

به نظر می‌رسد که باید مسأله را یک بار دیگر طرح کرد و به قول معروف، فهم سوال نصف جواب است. اگر صورت مسأله این باشد که ساعت هوشمند نمایشگر دوم گوشی و هب نوعی همکار گوشی باشد، طبعاً فروش آن هم چندان بالا نخواهد بود چرا که خیلی‌ها نیاز اساسی به خرید آن نمی‌بینند.

اما صورت مسأله را تغییر دهیم، ساعت هوشمند چیست و چه می‌کند؟

دو پاسخ ساده برای این سوال وجود دارد، پاسخ اول جایگزین گوشی‌ها شدن است و نیازی به تفاوت اساسی نیست. پاسخ دوم تفاوت آشکار و اساسی است. ساعت هوشمند باید متفاوت باشد. فرض کنید در منزل خود یک پی‌سی رده‌اول با سیستم عامل ویندوز و یک مک اپل دارید. از هر دو استفاده می‌کنید؟ شاید 99 درصد افراد پاسخ منفی بدهند چرا که قابلیت‌های این دو پلتفرم، تقریباً یکسان است. اما گوشی و کامپیوتر چطور؟ دو مقوله‌ی متفاوت با کاربری کاملاً متفاوت. به این ترتیب به خرید هر دو فکر می‌کنیم.

پاسخ چرایی معرفی ساعت هوشمند نباید همان پاسخ قدیمی و چندساله باشد، در واقع قرار نیست ساعت هوشمند برگرفته از گوشی هوشمند و حتی دیگر اقسام هوشمندها مثل دست‌بندهای ورزشی و ... باشد چه رسد به آنکه برای انجام اغلب وظایفش، نیازمند جفت شدن با گوشی و تبلت باشد!

عمر باتری

به عنوان مثال عمر باتری را در نظر بگیرید. ساعت هوشمند نباید عمر باتری قابل قیاس با گوشی‌ها داشته باشد، حتی 2 برابر بودن عمر باتری هم پاسخ درستی نیست و تفاوت فاحشی بین ساعت و گوشی ایجاد نمی‌کند. درست به همین علت است که برخی کاربران هنوز هم ساعت‌های قدیمی و البته دارای امکانات متعددی مثل مانیتور کردن وضعیت جسمانی را می‌پسندد. عده‌ای دیگر از دست‌بندهای ورزشی و سلامتی استقبال می‌کنند، پدیده‌ای ارزان‌تر، دارای عمر باتری بیشتر و دارای وظایف دقیق‌تر و متفاوت.

از طرفی برخی ساعت‌های هوشمند که می‌خواهند جای گوشی را بگیرند، حسگری ساده‌ای به اسم GPS ندارند! حسگری که برای برخی کاربران ضروری به نظر می‌رسد و می‌توان به کمک آن علاوه بر مکان‌یابی، موقعیت دوستان را پیدا کرد و کاربری‌های جدیدی در نظر گرفت.

ضدآب بودن و مقاوم بودن

تفاوت دیگر، ساعت هوشمند نباید مثل گوشی‌ها اندکی ضدآب باشد بلکه بهتر است کاملاً ضدآب باشد، درست مثل ساعت‌های خاصی که حتی تا چند اتمسفر (هر اتمسفر معادل 10 متر آب) فشار آب را تاب می‌آورند.

مقاومت فیزیکی هم مقوله‌ی دیگری است که باید در طراحی لحاظ شود. ساعت هوشمند با توجه به محل نصب، باید مقاوم‌تر باشد و حتی دوام رنگ بدنه و فرسایش بند آن هم دقیقاً بررسی شود. ساعت هوشمند نباید مثل اغلب گوشی‌ها با سقوط از ارتفاع 3 متری، جان دهد.

سادگی کاربری

مورد سوم، نمایش نوتیفیکیشن‌هاست. اگر قرار باشد ساعت هوشمند تمام نوتیفیکیشن‌های رنگارنگ اندروید و iOS را به تصویر بکشد، کار کردن با آن ساده نخواهد بود و مرتباً باید به آن توجه کرد. به اصطلاح دست‌وپاگیر بودن در حد گوشی، یک عیب بزرگ است.

به علاوه در نظر داشته باشیم که نمایشگر کوچک است و کار کردن تا حدی سخت‌تر است. در واقع نمایش متون طویل چندان جالب نیست و لمس کردن آیکان‌های کوچک دشوار است.

بیشتر ساعت‌های هوشمند و بیشتر وظایف تعریف شده، با لمس ساعت و حرکت جاروبی روی نمایشگر انجام می‌شود. چه بهتر بود اگر با ژست‌های حرکتی مثل چرخش مچ دست و تکان دادن ساعت و روش جالب فرمان صوتی، اکثر امور انجام می‌شد. فرض کنید که در محیط خانه ساعت به دست گردش می‌کنید. یک تابنده‌ی مادون قرمز از ساعت شما، کنترلر بی‌سیم همه‌کاره ساخته است و با فرمان صوتی خاموش کن و روشن کن، وسایل را خاموش و روشن می‌کنید.

مسأله بودن و نبودن نیست، مسأله کاربردی‌تر شدن است

در نهایت به نظر می‌رسد که نباید ساعت هوشمند یکی از تکنولوژی‌های مزاحم تلقی شود و کنار گذاشته شود. باید کاربری‌ها و طراحی ساعت‌های هوشمند متحول شود.

اکنون یک دوراهی پیش روی صنعت ساعت هوشمند قرار گرفته، برخی کمپانی‌ها مثل ال‌جی و سامسونگ به کامل‌تر کردن آن فکر می‌کنند که به نظر پاسخ خوب و البته ناقصی است. مشکلاتی نظیر سادگی استفاده و عمر باتری و طراحی مقاوم، باید بیشتر بررسی شود.

مسیر دیگر مسیری است که اپل و پبل در پیش گرفته‌اند، سادگی استفاده که بسیار خوب است و مشکل نیاز به گوشی داشتن برای عملکرد کامل که عیبی اساسی است.