منظور از تلویزیون هوشمند، تلویزیون‌هایی است که شامل ست‌آپ باکس یا گیرنده‌ی شبکه‌های دیجیتالی شده و قابلیت دسترسی و استفاده از اینترنت را در خود به عنوان یک گزینه‌ی کاربردی و امروزی دارند.
تلویزیون هوشمند قابلیت‌های نرم‌افزاری متعددی مثل اپ‌ها و تشخیص ژست‌های حرکتی دارند اما ویژگی اصلی و الزامی، دسترسی به اینترنت و امکان استفاده از دنیای وب است.
تلویزیون هوشمند باید امکانات و ویژگی‌های مربوط به Web 2.0 را داشته باشد. منظور از Web 2.0 به طور کلی تمام دنیای اینترنت است. تمام وب‌سایت‌هایی که سابقاً از طریق کامپیوتر و لپ‌تاپ مشاهده می‌کردیم و اخیراً گوشی و تبلت در برخی کشورها و از جمله چین، یکه‌تاز استفاده از فضای وب شده‌اند، به کمک تلویزیون‌های هوشمند هم قابل دسترسی و استفاده هستند.
ممکن است تلویزیون هوشمند دارای سیستم عاملی مثل اندروید باشد. شاید تایزن سامسونگ و دیگر سیستم عامل‌های سبک‌تر و ساده‌تر در آن پیاده‌سازی شده باشد، اما وجه مشترک تمام تلویزیون‌های هوشمند، امکانات فراوان نرم‌افزاری و از همه مهم‌تر دسترسی به اینترنت است.
به یک تلویزیون هوشمند امروزی می‌توان اپ‌های جدید و ضروری را اضافه کرد تا کاربردهای احتمالی تمام کاربران را پاسخ‌گو باشد.
برندهای مختلفی مثل سامسونگ، سونی، ال‌جی، فیلیپس و بسیاری دیگر به سمت تولید تلویزیون‌های هوشمند با امکانات اضافی حرکت کرده‌اند.
مثلاً یکی از ویژگی‌های جالب کنترل تلویزیون با دستورات صوتی و حتی ژست‌های حرکتی است.
با حرکت دست به شکلی خاص کانال عوض می‌شود و یا با دستور صوتی، صدا کم و زیاد می‌گردد. برای این کار تلویزیون‌ها مجهز به دوربین کوچک و نرم‌افزار پردازش تصویر برای تشخیص حرکات مختلف دست و انگشتان شده‌اند.
قیمت محصولات با توجه به استفاده از تجهیزات اضافی مثل پردازنده‌های چند هسته‌ای و دوربین، بیشتر از مدل‌های معمولی است اما به مرور زمان ارقام کاهش یافته و خریدشان به صرفه‌تر شده است. به نظر می‌رسد که در آینده‌ی نزدیک تمام محصولات رده اول و باکیفیت در بازار تلویزیون از نوع Smart TV یا تلویزیون هوشمند باشند.
اینتوتک